Параўнальныя канструкцыі ў лірыцы Рыгора Барадуліна
УВОДЗІНЫ
параўнальны канструкцыя лірыка барадулін
Беларускі народ мае багатую культурную спадчыну, звязаную з гістарычнымі асобамі, творчасць якіх набыла папулярнасць сярод чытачоў і займае пачэснае месца ў сучаснай айчыннай і сусветнай літаратуры. Такой велічнай фігурай, якой ганарыцца беларускі народ, зяўляецца паэт Рыгор Барадулін.
Літаратурная спадчына Рыгора Барадуліна даследавалася ў асноўным літаратуразнаўцамі, значна менш і, як правіла, фрагментарна - лінгвістамі. Вывучэнне мовы твораў мастака слова зяўляецца надзвычай актуальнай і неабходнай задачай для моваведаў, і сёння яно не можа быць плённым і ўсебаковым, калі інтарэсы навукоўцаў розных галін вызначаюцца пэўнымі межамі. У першую чаргу гэта датычыць літаратуразнаўцаў і лінгвістаў, аб неабходнасці ўзаемадзеяння якіх пры вывучэнні стылю і мовы мастацкага тэксту заўважыў яшчэ В.У. Вінаградаў: Тэндэнцыя да абяднання лінгвістычных і літаратуразнаўчых канцэпцый формы і зместу слоўна-мастацкага твора на аснове паглыбленага сінтэзу іх, на аснове вывучэння сэнсу, ідэі, задумы, як слоўна-структурнага элемента мастацкага цэлага, плённая і перспектыўная [1, с. 104]. Яшчэ больш настойліва падкрэслівае гэта палажэнне Б. Мейлах: Хоць у вывучэнні мастацкай творчасці маюцца немалыя поспехі, дзіўны сепаратызм гэтай галіны ведаў кантрастна выступае на фоне ўзаемнага ўзбагачэння навук у адзіным працэсе пазнання прыроды, грамадскіх адносін. I далей аўтар выказвае надзвычай актуальнае палажэнне і для нашага часу: Для ўсебаковага асвятлення ... неабходна збліжэнне літаратуразнаўства перш за ўсё з навукамі грамадскімі - філасофіяй, гісторыяй, мастацтвазнаўствам, псіхалогіяй, мовазнаўствам, а таксама, у межах мэтазгоднасці, і з навукамі прыродазнаўча-матэматычнымі [2, с. 137].
Такое ж збліжэнне неабходна і лінгвістам. У сувязі з гэтым выкажам свой погляд на адзін аспект важнай праблемы лінгвістыкі тэксту: нельга вывучаць мову твора без вывучэння светапогляду пісьменніка, а светапогляд пісьменніка выяўляецца ў мастацкім творы праз слова, выбар якога вызначае як яго творчасць, яе адметнасць ад іншых, так і яго творчую асобу.
Мова паэзіі не можа разглядацца ў адрыве ад гісторыі мовы і літаратуры, таму што матэрыялам паэзіі зяўляецца не вобраз і не эмоцыі, а слова [3, с. 22]. У свой час А.А. Патабня гаварыў толькі аб збліжэнні гісторыі літаратуры з гісторыяй мовы: Гісторыя літаратуры павінна ўсё больш і больш збліжацца з гісторыяй мовы, без якой яна гэтак жа ненавуковая, як фізіялогія без хіміі [4, с. 5]. Ужо В.М. Жырмунскі сцвярджаў: Паэзія - славеснае мастацтва, гісторыя прозы ёсць гісторыя славеснасці [5, с. 22]. А Л.М. Шакун адзначаў, што перыядызацыя гісторыі беларускай літаратурнай мовы павінна вызначацца з улікам важнейшых этапаў гістарычнага развіцця беларускай літаратуры, грамадскай думкі на Беларусі, беларускага нацыянальна-вызваленчага руху, хаця папярэджваў не атаясамліваць поўнасцю гісторыю беларускай літаратурнай мовы з гісторыяй беларускай мастацкай літаратуры [6, с. 7].
Патэнцыяльныя магчымасці адзінак мовы разумеюцца намі як уласцівасці іх мінулага стану і як тэндэнцыі развіцця, паколькі празаічныя тэксты спрыяюць рэалізацыі моўных патэнцый з прычыны шматлікіх сваіх адметнасцяў: скіраванасць не толькі на камунікатыўную, але і на эстэтычную функцыю маўлення, арыентацыя на адсутнасць лінейнай падачы формы празаічнага тэксту і на асобую эмоцыю гэтай формы, тэндэнцыя да дэфармацыі моўных знакаў прозы ў адносінах да нормы літаратурнай мовы, сэнсавая шматпланавасць празаічнага слова, імкненне пераадолець аўтаматызм стварэння і ўспрымання моўных знакаў.
Паэзія Р. Барадуліна ўражвае багаццем вобразаў і нацыянальнай канкрэтыкі, разнастайнасцю жанрава-стылёвых формаў. Ён сцвердзіў сябе як майстар паэтычнага радка, які віртуозна карыстаецца слоўнымі фарбамі, гукапіснымі сродкамі мовы. Барадулін - гэта чараўнік, ― так гаварыў В. Быкаў. - Найперш чараўнік паэтычнай стыхіі, якая жыве ў ім, вольна і радасна, як жыве птушка ў палёце.. [1, с. 14]. І далей слушна зазначыў: У Барадуліна роднае слова гучыць так натуральна і мілагучна, як спрадвеку гучаць у сусветнай паэзіі італьянскае, французскае, расейскае словы [7, с. 14]. Чараўнік слова з Ушаччаў ― назваў яго і паэт П. Панчанка [7, с. 14]. Р. Барадулін, здаецца, дыхае радкамі, ён, быццам ювелір, граніць радок, стварае ўражанне лёгкасці пісьма. Пра такіх паэтаў гавораць, што яны маюць талент з ласкі божай [7, с. 15].
Паэтычная мова, паводле выказвання Р.В. Вінакура, не існуе без моцных каранёў у мове рэальнай рэчаіснасці [8, с. 51]. Але празаічная мова адрозніваецца ад практычнай як сутнасцю, так і мастацкай, эстэтычнай, ці празаічнай, функцыяй. Зыходзячы з гэтых палажэнняў, паэтычная спадчына Р. Барадуліна можа і павінна разглядацца як сістэмна арганізаваная структура, а абектам даследавання можа быць толькі тэкст, паколькі ўнутрытэкставыя сувязі выяўляюць вобразна-эстэтычную значнасць усіх элементаў. У межах пэўнага адрэзка мастацкага тэксту ці ў кантэксце ўсяго тэксту, а далей у перспектыве ўсёй творчасці мастака толькі і выяўляюцца канкрэтныя эстэтычныя функцыі падобных элементаў.
Нам добра вядома, што мастацкую літаратуру чытаюць па-рознаму. Адны сочаць за дзеяннем, сюжэтнай лініяй твора. Другія ўспрымаюць у тэксце ўсё: змест, ідэю, моўна-выяўленчыя сродкі. Па - сапраўднаму зразумець твор, асэнсаваць яго ідэйна - эстэтычную вартасць можна тады, калі ўбачыш, адчуеш майстэрства мастака слова. Якімі чарамі ўздзейнічае пісьменнік на наша ўспрыняцце? - пытаецца Я. Скрыган і сам адказвае: ― Мабыць, у першую чаргу, тым, пра што ён піша, чым кранае душу. Бясспрэчна, гэта... чалавек. Яго жыццё, пачуцці, хваляванні, узаемадачыненні з другімі людзьмі і ўсё тое, што звязана з яго духоўным светам і дзейнасцю. А другая тайна, мабыць, у тым, як піша пісьменнік [9, с. 286].
Кожнае літаратурнае тварэнне нясе нам адпаведную інфармацыю. Гэта не проста абяднанне слоў, словазлучэнняў, сказаў, а складаная структура, у якой адзін сродак абумоўліваецца другім, падсвечвае яго.
Кожны сапраўды мастацкі твор - арыгінальнае адзінства зместу і формы. Майстэрства паэта заключаецца ў тым, каб адчуць і выявіць патэнцыяльныя магчымасці слова, удала арганізаваную структуру твора, а задача даследчыка-філолага - вызначыць вобразна-сэнсавую ролю слоў у кантэксце, вытлумачыць самае характэрнае ў структуры твора. Даследаваннем творчасці Рыгора Барадуліна займаліся многія крытыкі і літаратуразнаўцы. А. Астравух звярнула сваю ўвагу на тэму Радзімы ў яго творчасці. В. Старычонак разгледзеў філасофскую лірыку праз прызму метафары. В. Максімовіч раскрыў нацыянальны космас у вершах Рыгора Барадуліна. А. Карлюкевіч пералічыў рэкі і азёры ў паэзіі гэтага выдатнага майстра слова. Як бачым, пра паэта напісана шмат фундаментальных прац, а таксама водгукаў і выказванняў. Але, на жаль, мала моўныя адметнасці вершаў Рыгора Барадуліна. У кожнага паэта свой выбар сродкаў для выражэння вобразнай думкі. Такім чынам, ствараецца адметнасць аўтарскага стылю. Гэта, напэўна, залежыць ад светапогляду пісьменніка і яго эстэтычных прынцыпаў. Але, на жаль, сінтаксічныя багацці мастака, іх месца і роля ў яго творчасці не былі абектам цэласнага, усебаковага спецыяльнага даследавання. Мэта курсавой работы ― прааналізаваць параўнальныя канструкцыі ў лірыцы Рыгора Барадуліна на падставе зборніка Трэба дома бываць часцей, раскрыць спецыфіку іх ужывання, спалучальнасці ў залежнасці ад структуры, тэматыкі тэкста. Рэалізацыя мэты патрабуе вырашэння наступных задач:
скласці картатэку параўнальных канструкцый мовы вершаў;
ахарактарызаваць структурнае выражэнне параўнальных канструкцый у творах;
вызначыць месца і функцыі параўнальных канструкцый у сістэме паэтычнай мовы.
Абект даследавання - зборнік Рыгора Барадуліна Трэба дома бываць часцей. Прадмет даследавання - параўнальныя канструкцыі.
1. СТРУКТУРА ПАРАЎНАЛЬНЫХ КАНСТРУКЦЫЙ Ў ЗБОРНІКУ РЫГОРА БАРАДУЛІНА ТРЭБА ДОМА БЫВАЦЬ ЧАСЦЕЙ
Параўнальныя канструкцыі зяўляюцца пачатковай стадыяй для больш складаных відаў. Параўнальнымі канструкцыямі часцей за ўсё падкрэсліваецца галоўная адзнаку прадмета ці зявы. Параўнанне зяўляецца адным са спосабаў характарыстыкі прадметаў і зяў рэчаіснасці і як стылістычны прыём, заснаваны на вобразнай трансфармацыі граматычна аформленага супастаўлення, шырока выкарыстоўваецца ў мастацкай літаратуры для больш яркага, выразнага і вобразнага выказвання. В.І. Іўчанкаў адносіць параўнанне да тропа, у аснове якога ляжыць стварэнне імплікацыянала шляхам супастаўлення аднаго дэтаната з другім з мэтай мастацкага апісання рэферэнта першага і рэалізацыі яго значэння [ 10, с. 78]. Параўнанне спрыяе канкрэтызацыі вобраза, хаця не адмаўляе выразнай субектыўнай афарбоўкі і экспрэсіі. Як сведчыць антычная паэтыка, параўнанне ўжываецца тады, калі выкарыстанне метафары падаецца надта небяспечным. Параўнанне хоць і зяўляецца паводле сваёй прыроды разгорнутай метафарай, успрымаецца ўсё ж больш звыкла, бо яно не мае той мудрагелістасці, што ўласціва апошняй [11, с. 251].
У вершах Рыгора Барадуліна параўнанне - адзін з самых ужывальных тропаў, а таму іх аналіз паводле тыпаў, месца і ролі ў мове празаіка дазваляе выявіць адметнасць гэтага мастацкага прыёму ў сістэме вобразных сродкаў пісьменніка і разам з тым даць уяўленне аб індывідуальнасці стылю мастака і яго светаўспрыманні, светабачанні, паколькі параўнанне зяўляецца носьбітам інфармацыі, з аднаго боку, аб адметнасці празаічнай працы, а з другога - аб уяўленнях празаіка пра свет, аб канкрэтна-пачуццёвым адлюстраванні ім рэчаіснасці пэўнага часу.
Параўнанне - гэта троп, заснаваны на збліжэнні прадметаў па іх падабенству, як і ў метафары, але з той розніцай, што пры параўнанні называецца кожны з супастаўляемых прадметаў [1, с. 42].
Пры параўнанні чытач больш наглядна ўяўляе сабе прадмет выказвання. З другога боку, выкарыстоўваючы параўнанне, аўтар імкнецца найбольш поўна перадаць нам свае пачуцці, асацыяцыі. Аўтарскае параўнанне - гэта яго ўяўленне пэўнага прадмета або зявы. Няма такой старонкі ў вершах Рыгора Барадуліна, дзе б не было параўнання. Яны самыя разнастайныя і нават нечаканыя. Паэт імкнецца да вылучэння адпаведнага настрою, садзейнічае канкрэтызацыі, нагляднасці.
Параўнанні ўтвараюць параўнальныя канструкцыі. Самымі распаўсюджанымі зяўляюцца канструкцыі, якія ўтвараюцца пры дапамозе розных марфолага - сінтаксічных сродкаў - злучнікаў, прыназоўніка-склонавых форм. З іх дапамогай аўтар ярчэй і наглядней характарызуе прадмет або яго прымету, дзеянне.
У паэтычных творах пісьменніка прадстаўлены розныя спосабы выражэння параўнанняў і ўвядзення іх у кантэкст. Злучнікавыя параўнанні як частка простага сказа атрымлівае назву параўнальныя звароты [12, с. 172]. Самым распаўсюджаным спосабам рэалізацыі параўнання зяўляецца параўнальны зварот. У склад параўнальных зваротаў можа ўваходзіць адно самастойнае слова (назоўнік, прыметнік, лічэбнік, дзеяслоў, прыслоўе) ці спалучэнне слоў [12, с. 173].
Скіруем нашу ўвагу на структуру параўнанняў ў зборніку Р. Барадуліна Трэба дома бываць часцей.
.1 Параўнанні на ўзроўні слова
Леанід Дайнека пераважна ўжывае параўнанне, якое ўводзіцца з дапамогай параўнальнага злучніка і складаецца часцей з аднаго слова:
·як і параўноўвае:
а) прадметы: Як мёд, такі салодкі квас // I луста хлеба аржанога [13, с. 16]; Звідна // відна палазня, // як шляк, // На пухкай хусціне // снежнай роўнядзі [13, с. 25]; ...дзве // паляны заснежаныя, // дзе, // як бежанцы, // як пагарэльцы, // асіны, // ад холаду сінія... [13, с. 28]; ...дзве // паляны заснежаныя, // дзе, // як бежанцы, // як пагарэльцы, // асіны, // ад холаду сінія... [13, с. 28]; Быстрай ластаукай, // як стралой, У мяне вырай далёкі стрэліць... [13, с. 30]; На Беларусі // Пчолы, як гyci... [13, с. 36]; Не знікну так, як цень, як гук пусты [13, с. 39]; Сакавік, // як школьнік,- // аж зубы заходзяцца! - хрумстае // крохкай ільдзінкай [13, с. 43]; ...хрусь, // Як яблык, крамянае i хрупаткое // Слова марознае: Беларусь [13, с. 71]; З выраю // Доктар Скарына, // Як драч, дадому вяртаецца... [13, с. 73]; Воблакі, як успаміны... Матор, як конік, пілікае... [13, с. 74]; Дзяўчаткі ў тумане, // Як кнігаўкi, // Стамлёны адвячорак будзяць [13, с. 75]; Цішыня тут, // Як дзеўка-пярэстарак, строгая [13, с. 58];
б) дзеянні: Бурты кладуцца, як барханы [13, с. 11]; З дубу зробіш кадзі - як званы, // Загудуць працяжна на базары [13, с. 21]; Здавалася, пагладзь яе рукой - // Яна, як кот, пачне мурчэць i мяўкаць [13, с. 24]; ...Арлы ix прывітаюць, як браты [13, с. 39]; Паміж радкамі лясныя сны, як малыя, сноўдаюцца [13, с. 45]; ...як з вады, // Выплывае i зыбаецца // слова: Кафэ [13, с. 72]; Як спёка, // дыхае ля вуха конь [13, с. 34]; Ноч, як малога, хутар хутала... [13, с. 47]; ...Ідзі на ix, // як на касцёр [13, с. 57]; Як Адам, // чакаю, перазяблы... [13, с. 66];
в) прыкметы: 3 пустым рукавом // сын вярнуўся дамоу, // А маці, як яблыня, белая з гора... [13, с. 22]; ...дзе старонкі разгорнутай кнігi стагоддзяў, // сівыx, як туманы... [13, с. 28]; Шчырэў уночы дождж - i, як вашчыны, // У соты ўсю раллю парашаціў [13, с. 50]; I, як чаляднік, хмуры дзень... [13, с. 60];
г) спосаб дзеяння: Стамлёна дыхаюць хвалі, // як грузчыкі... [13, с. 43]; ...На свет глядзіць, нібы праз сон [13, с. 60]; А ў галаве яшчэ нядзеля // Варочаецца, як мядзведзь [13, с. 60];
д) акалічнасць: Ды тут, як сябруку, // Лісток // цялячай мокрай пыскай // З даверам торкнуўся ў руку [13, с. 54];
·бы:
... Пацісну я куксу ў шрамах, // бы ў разорах... [13, с. 22];
·нібы: стаяць, нібы cipoты, // Новенькія калауроты [13, с. 10]; Здавалася, у цішы рыпела зямля // На вoci, - нібы на пратэзе, - // у зморы [13, с. 22]; Возера стаіць, не зварухнецца, // Бо агеньчыкам надкручнай хаты // Аж да дна, нібы цвіком, прыбіта - // Каб не ссунулася анікуды [13, с. 27]; Ліўні шчодрыя, нібы Бaгi... [13, с. 65];
·нібыта:
Адзін салдат з блакітнымі вачмі, // Нібыта у таты... [13, с. 23].
Ужываюцца ў вершах Р. Барадуліна і бяззлучнікавыя параўнанні. выяўлена мначная колькасць параўнанняў у творным склоне (творны параўнання): Ляжыць узмежак кормным вепруком… [13, с. 9]; Залез на дрэва - // ўніз ляцііш, // Бяроза выгнецца дугою [13, с. 16]; ...Нагружаны бухматымі вазамі, // Зялёнай хмарай сунецца паром [13, с. 33]; Гарыць агнём у Чэрвеня далонь... [13, с. 34]; I яблынькаю маладой // Стаіш ты з першай завяззю... [13, с. 34]; Іскры лятуць i блякнуць // патухлымі зорамі [13, с. 35]; Расой ішла песня босая... [13, с. 36]; Ралля ляжыць нядоенай каровай [13, с. 37]; ...Пацячэ ў iм, стрыманая, // Цёплым Гальфстрымам [13, с. 45]; I калі нават мова мая замаўчыць, // То не зробіцца мёртвай латынню [13, с. 44]; А ў сэрцы страх i слодыч тлеюць вугалем... [13, с. 46]; ...А сёння грушына без хутара // Стаіць бабылкай на мяжы [13, с. 47]; Цвiлi у бацькі вочы верасам // Ад слова ранішняга - сын [13, с. 47]; Лядком на лузе шкліцца капыток [13, с. 48]; Дарога знянацку заломіцца, // Выгнецца палазком... [13, с. 55]; Зноўку тайфунам // насунуцца бровы... [13, с. 59]; Стаілася ціша савой [13, с. 64]; Прашчурам пастой у цішыні... [13, с. 65]; I поўня на небе стыне // апошняй слязой бабра [13, с. 67]; Цыбатай нагой жураўлінаю // Імшарамі верасень крочыць [13, с. 20]; Лесуном далёкім // ходзіць грэх [13, с. 65].
Такім чынам, у вершах Р. Барадуліна выяўлены разнастайныя спосабы ўвядзення параўнанняў на ўзроўні слова ў моўную тканіну тэксту: злучнікавыя і бяззлучнікавыя параўнанні. найбольш распаўсюджаны параўнанні са злучнікам як.
.2 Параўнанні на ўзроўні словазлучэння
У вершах Р. Барадулін выяўлена значная колькасць параўнанняў на ўзроўні словазлучэння. З дапамогай наступных злучнікаў гэты паэт будуе параўнанні і на ўзроўні словазлучэнняў:
·як:
Можна вылучыць некалькі мадэляў такіх параўнальных словазлучэнняў:
а) як + якасны прыметнік + назоўнік: ...Дзе ў сумцы агурок, аловак, сцёрка // (А вочы расцвілі, як ciнi лён!)... [13, с. 19]; Не забыць, як марозам злым // Клямка пальцы пячэ балюча... [13, с. 19]; ...пю з неба, // як з поўнага кубка, // нагбом... [13, с. 38]; Не знікну так, як цень, як гук пусты [13, с. 39]; Рацэ, як рыбаку старому, сніцца // Прыцмок саміны, стылы лёд ліня [13, с. 49]; Усю зіму з апраткаю забытай, // Як у глухім бярлогу, у шафе спіць - // Не маладая ўжо аладка-шапка... [13, с. 50]; Ад // не трэба, не трэба // Да // святло патушы, // Як да сёмага неба, // Як да шчырай душы, // Як ад бліску маланкі // Да абложных грымот... [13, с. 59]; А певень, як захад агністы, // Удумліва курыцу топча... [13, с. 64]; Стаіць, // Нібы Кашчэй кашчавы [13, с. 74];
б) як + прыналежны прыметнік + назоўнік: Што мне, як імя уласнае, блізкая i знаёмая... [13, с. 44];
в) як + адносны прыметнік + назоўнік: I абрус, як кляновы ліст // з пражылкамі складак... [13, с. 40]; Як леташнія стaгi, // Спяць коні у падсохлых канавах [13, с. 64];
г) як + адносны прыметнік + займеннік + назоўнік: Шар зямны, // як грэцкі той арэх, // Скальпаваць ніхто шчэ не жадае [13, с. 65];
д) як + дзеепрыметнік + прыметнік + дзеепрыметнік: Як палахлівым дзіцём устрывожаным // Хмель каля вольхі абвіўся вакол, // Як у бары, бы маленькія вожыкі, // Шышкі хваёвыя усыпалі дол... [13, с. 13];
е) як + назоўнік + назоўнік: Дзятлінка снежнарутая, // Як сляза па Радзіме, // чыстая... [13, с. 50]; ...Глядзеў малы, як яблык з-пад лістка [13, с. 50]; ...адусюль // па iм, як ганчак па следу, // дарогу дадому знайду, // да матчынага парога [13, с. 36]; Як Елена з Парысам, // панна Варшава какетавала з Парыжам [13, с. 41]; Там на страсе пяе салома, // Як чарацінка ў крыгаход [13, с. 56]; Планета над прорвай сусвету // вісіць, як над студняй вядро... [13, с. 67]; Прыколкамі-невідзімкамі, // Як сцежка ігліцай // У бары пасля спёкі, Падлога ўсыпана... [13, с. 73];
ж) як + дзеепрыметнік + назоўнік: Вянок з гароху хочуць мне надзець // Сябры, як адстаўному кавалеру [13, с. 14]; ... яшчэ адзін уздых ягоны - // сонца, як перагрэтая медзь, // у сценку драўляную стукае мякка [13, с. 37]; Як Варш нарачоны, // шапчу ёй: Сава... [13, с. 42]; ...Глядзяць зялёнымі вачыма, // Як незанятыя таксі... [13, с. 58];
з) як + назоўнік + прыметнік + назоўнік: Адстоіцца // Сум у вачах, // Як змрок у цесных прагалах [13, с. 54]; Ходзяць незразумелыя сны, // Як старонкі старога санскрыту... [13, с. 63];
і) як + займеннік + назоўнік: Барана, // што ляжыць дагары зубамi, як вожык той... [13, с. 35];
к) як + назоўнік + прыслоўе + назоўнік: ...ударыу кручок - // i ўмомант, як рэчка на досвітку ў бepaгi, // у сэрца грукнула // песня знаёмая... [13, с. 29];
л) як + займеннік + назоўнік + назоўнік: ... Апаў, як той падлётак на буслянку... [13, с. 51];
м) як + прыслоўе + прыналежны прыметнік + назоўнік: Зрабілася ад ліўняў i ад сонца // Якраз як ciвaгpaкавa крыло... [13, с. 51];
н) як + парадкавы лічэбнік + адносны прыметнік + назоўнік